Beschrijving: Più o meno per Nespolo (+ox Nespolo): Geregisseerd door Luca Grivet Brancot. Met Steve Della Casa, Mark Kostabi, Ugo Nespolo, Angelo Pezzana. De film is een stijlonderzoek (en historiografisch) over de relatie tot de tijd en de omgeving eromheen, inclusief de wereld van zijn tijdgenoten of met wie door de jaren heen een persoonlijke relatie, intellectueel of affiniteitswerk is ontwikkeld. Via een reeks interviews met hen, aangevuld met persoonlijke commentaren van critici, academici en verzamelaars, is het de bedoeling een heterogeen landschap te creëren, gefragmenteerd en uniek tegelijk, als de stijl van die Nespolo. Naast de interviews worden afgewisseld, opnamereportages van gebeurtenissen die zich tijdens de verwerking ontvouwen (openingen, conferenties, prijsuitreikingen), en omvatte de kunstenaar die zich toelegt op individueel werk, momenten van persoonlijk werk, passages van werk met het team, en natuurlijk een selectie van werken tentoongesteld in musea of ​​openbare gelegenheden, in sommige gevallen de aanwezigheid van dezelfde Nespolo. Voltooi de specifieke segmenten van zijn filmproductie, die er niet alleen uitzien als een nieuw stuk uit de artistieke carrière van Nespolo, terwijl hij werkt als een document van het culturele klimaat van Turijn van de jaren zestig tot nu. De eerste grote set van de film is de studie van dezelfde Nespolo en de Mole Antonelliana in de periode waarin het Filmmuseum onderdak bood aan het personeel dat aan de kunstenaar was toegewijd. De interviews en opnames van de operaties worden begeleid en afgewisseld met beelden van backstage, gemaakt gedurende zes maanden van nauwe kennismaking met de kunstenaar. De besmetting tussen de figuur van de documentairefilm en de meer directe berichtgeving vindt vooral plaats door het contrast tussen het filmen op mini-DV (backstage en reportage) en het filmen in HD (bij de meest gestructureerde interviews, filmbeelden van de werken). De documentaire verwerpt de voice-over en toont een samenstelling die lijkt op de schilderijen van dezelfde puzzel Nespolo. Door verschillende soorten benaderingen naast elkaar te plaatsen, wordt de film ununitarità door fragmentatie en discontinuïteit. Elk stuk staat op zichzelf, maar als het naar elkaar toe wordt getrokken, ontstaat er meer betekenis. Zonder beperking (de productie van Medlar is enorm) probeer je de sleutels aan te bieden tot het begrijpen van een van de meest populaire Italiaanse artiesten en tegelijkertijd bekritiseerd. Het werk richt zich op een zo breed mogelijke verspreiding, zowel voor het publiek dat wil configureren als eenvoudige fans van artistieke interesse als voor experts uit de industrie, en niet alleen uit nieuwsgierigheid of origineel. Er wordt verondersteld dat het een analyse en ontdekking oplevert die op zijn beurt vragen en dialoog genereert, reflectie over de mens en de relatie die deze nog steeds kan hebben met de hedendaagse wereld..